
¿Que qué tendrá que ver? Pues porque tú nunca etuviste enamorau. Qué coño me vienes con eses, nun saco más conclusión que la auténtica vergüenza radica en comenta-y, de la que estás tanteando a la muyer que te presta, pues eso, que tien la sartén de la güela pol mangu. Bueno, eso tanto como en no mencionar a la pareja que quies que ya nun tas enamorau, o lo que ye lo mismo, por una vez va a ser el otru quien tenga la última palabra. ¿Tú provaste, ficístelo, atrevístete? claro que no, ah!.. por vergüenza.
Mira la primera porque nun ye consciente de tu deseu, tas acojonau por armala gorda, vamos que nun dices na por no cascotearte el rancho. Ché. Como mexar na casa la suegra, y tas bloqueau, pos eso, date vergüenza. Pa los ojos de los demás ye na, y con el tiempu hasta faes bromes, "acuérdeste cari cuando pillaba aquelles tarranches porque no me atravía a decite que me gustabes...-sí pollo al churri, como de cuando quedaste con aquel pendón a les dos semanes de que te declaras con aquel sms: -q t kiiro nucxo..pa q beas cmo tiro de bragueta-6:48am"
Tú eras ingenioso y encantador.. y ella era comprensiva.
A la segunda, bueno, aparentemente nun será consciente de tus dudes, bueno dudes, nalgún momentu pué ser que ya nun tengas ninguna, je, je. Pero refiérome yo a que siénteste culpable, sí, andes con esi mieu nel cuerpu o que coño sea lo que pasa, entonces nun dices na, pero ¿por qué? pol fracasu, porque no hay hijomadre lo entienda, porque no sé que me pasa doctor, por tener la fiesta en paz, y el corazón, en un puñu. Toes y ninguna, dígotelo yo, por vergüenza. ¿Y cómo andes? pues sin pies ni cabeza, sin pena ni gloria y sin prisa... pero sin pausa; lo que vien a ser, fechu un poema.
Así que mira, nun me vengas con que si aquella ¿eh? ¿cómo que casi, casi..? Yo como nostálgicu sólo defiendo la opinión de quien, en el rol de purista opine que la única forma posible de juzgar, sea que haya podio constatar la tipología de una muyer, o de un paisano, de una forma empírica, vamos, por el sistema braille.
Bien, por zanjalo y acordar, quisístela mucho, sí, pero como a un gatu. Así que digan-y a quien amen que lu quieren, al final el mundu agradeceralo, y quizás, eso sí, vergonzosamente pa mí, saque algún beneficiu de to esto, je
La última vez que pasé un apurón de aquellos a los que me refería al principiu, unos de estos preguntáronme qué me parecía lo que taba viendo; en un arranque de sinceridad, aunque algo extrañau por la indiscrección de la pregunta, envalentoneme y declaré "bueno, pues un bonito par de tetes" ante la extrañeza con que me miraben y, que esta, era debida al cariz de mi respuesta, noté que algo había pasao, algo nun había ido del todo bien, en sólo un instante. Pero sábeslo, ví pasar mi vida en una proyección cinemascope, pero nada Hollywoodiense no, vamos, lo que podría venir a ser un ciclo especial organizado por el cine Maripeña. -"Bueno...sólo creíamos que te habías fijado en el libro"
-¡Y vaya que si lo hice!

con todo lo que disfruté..aunque no me acuerde de la película.
1 comentario:
Sí, sí, sí, aunque no siempre es verguenza, o, más bien, muchas veces es verguenza perfectamente justificada. Oye, me mató lo del sms ese a las tantas de la matina!!! muy bueno.
Oye, y si antes de que se acabe el capitalismo (y las líneas aéreas) te animas y te vienes a pasar unos días al sur. mirá que sigue todo (tooodo) muy barato por aquí.
Un abrazo blogger!
Publicar un comentario